W Krainie Czytania i Historii

Jedną z najbardziej tajemniczych i potężnych kobiet starożytnego Egiptu była z pewnością królowa Nefertiti, która u boku swojego męża – faraona Echnatona (Amenhotepa IV) – rządziła Egiptem w latach 1353-1336 p.n.e.; najprawdopodobniej swoją władzę sprawowała nawet po śmierci męża. Jej panowanie to czas ogromnego przewrotu kulturalnego, natomiast sam Echnaton zapisał się w historii jako ten, który dokonał reorganizacji religijnej i politycznej państwa skupionej wokół kultu boga słońca Atona. Najbardziej znanym portretem Nefertiti jest jej popiersie wykonane z piaskowca, które zostało odnalezione w 1912 roku i od tej chwili stało się globalną ikoną kobiecego piękna i siły.

 

Nefertiti najprawdopodobniej była córką Aja – głównego doradcy faraona, który objął rządy po śmierci Tutenchamona w roku 1323 p.n.e. Istnieje również teoria, że Nefertiti była księżniczką pochodzącą z królestwa Mittani znajdującego się w północnej Syrii. Kiedy jej mąż wstąpił na tron Teb jako Amenhotep IV, Nefertiti była jego Wielką Małżonką Królewską. Tak bowiem tytułowano wówczas żonę danego władcy, która w przyszłości miała mieć znaczący wpływ na politykę kraju. Poza tym tytuł ten przyznawany był też wtedy, gdy faraon posiadał więcej niż jedną małżonkę. W piątym roku swojego panowania Amenhoteb odwrócił się od boga Amona i zaczął czcić Atona, jednocześnie przenosząc stolicę Egiptu na północ do Amarny. W tym samym czasie zmienił także imię na „Echnaton”, zaś Nefertiti przyjęła dodatkowe imię „Neferneferuaten”, co tłumaczono jako „niebywale piękna”.  

 

Zmiana religii przez Echnatona przyniosła ze sobą radykalne zmiany w konwencjach artystycznych. Zaczęto odchodzić od wyidealizowanych wizerunków poprzednich faraonów. Czasami Echnaton przedstawiany był z kobiecymi biodrami, a jego cechy były niebywale wyolbrzymiane. Wczesne portrety Nefertiti pokazują stereotypową młodą kobietę, lecz w późniejszym okresie jest ona niczym lustrzane odbicie Echnatona. Jej ostatnie wizerunki ukazują z jednej strony jej niewyobrażalną królewskość, zaś z drugiej nadal jest postacią realistyczną.