Wzrost prestiżu macedońskiego królestwa sprawił, że zaczęła się wypełniać polityczna pustka, która powstała na skutek jałowych wojen toczonych pomiędzy sobą przez greckie poleis w IV wieku przed naszą erą. W tamtym okresie Macedonia była surowym górzystym państwem, które rozciągało się tuż za północną granicą ziem greckich. Mieszkańcom żyło się tam znacznie trudniej, aniżeli w Grecji. Warunki te były ciężkie nie tylko ze względu na surowszy klimat, ale także dlatego, iż ludy sąsiadujące z Macedończykami od strony zachodniej i północnej, bardzo często najeżdżały ich tereny. Tak więc Macedończykom niezwykle trudno było bronić się przed zbrojnymi inwazjami, gdyż egzystowali oni w głównej mierze w osadach oraz małych miastach, a te pozbawione były murów obronnych. Macedonia posiadała też więcej bogactw mineralnych, aniżeli Grecja, szczególnie metali szlachetnych i drewna. Nie zmienia to jednak faktu, że Macedonia, czyli wówczas tak naprawdę królestwo o niewielkim znaczeniu, w drugiej połowie IV wieku przed naszą erą stało się dominującą potęgą w Grecji, a potem odniosło zwycięstwo nad potężnymi Persami, co oczywiście dla wielu okazało się ogromnym zaskoczeniem, jeśli chodzi o starożytną zarówno militarną, jak i polityczną historię.
Władza króla Macedonii, o którym bardzo często mówiono, że jest „królem Macedończyków”, była ograniczona przez tradycję, która nakazywała mu słuchać tego, co mają do powiedzenia jego poddani, którzy tak naprawdę mogli zwracać się do niego z ogromną swobodą. Monarcha sprawował bardzo efektywne rządy jedynie tak długo, jak był w stanie cieszyć się poparciem najpotężniejszych macedońskich rodów, których przywódcy, sprawujący nadzór nad sporych rozmiarów grupami zwolenników, uważali samych siebie za równych królowi. Do ulubionych zajęć tych niezwykle twardych wojowników należały przede wszystkim walka, polowania oraz uczty zakrapiane dużą ilością wina. Z kolei król zobowiązany był dawać dowody swojego męstwa, aby w ten sposób przekonać innych do tego, iż naprawdę jest mężczyzną zdolnym do sprawowania zwierzchniej władzy w swoim państwie. Była to więc społeczność zdominowana przez mężczyzn, w której ogromnym szacunkiem darzono zarówno macedońskich królów, jak i ich matki. Wszyscy pochodzili bowiem z macedońskiej szlachty bądź z rodów królewskich, które panowały w krajach sąsiadujących z Macedonią. Do tego dochodził jeszcze fakt obdarzania swoich mężów męskimi potomkami, którzy byli niezbędni do tego, aby podtrzymać linię danej dynastii. Podczas nieobecności króla, to kobiety niejednokrotnie sprawowały kontrolę nad dworem i konkurowały w tej kwestii z królewskim przedstawicielem.
1
