W Stanach Zjednoczonych po zakończeniu wojny secesyjnej (1861-1865) nastąpił swoisty boom gospodarczy, dzięki czemu Ameryka przekształciła się w największą potęgę ekonomiczną świata. Na arenie międzynarodowej znaczenie Stanów Zjednoczonych potwierdziło ich przyłączenie się do działań militarnych podczas pierwszej wojny światowej. W dniu 14 kwietnia 1865 roku, czyli pięć dni po zakończeniu wojny domowej, zastrzelony został ówczesny prezydent Abraham Lincoln (1809-1865). Nie wiadomo jednak, czy był on w stanie zapobiec konfliktom, które zaczęły pojawiać się po klęsce Konfederacji. Stanom południowym pozwolono natomiast na reorganizację, co w konsekwencji nie zostało przez nie wykorzystane do ustanowienia praw mających na celu ograniczenie swobód czarnoskórej ludności. Reprezentanci radykalnego odłamu Partii Republikańskiej, który zdobył przewagę w Kongresie, postanowili w odwecie narzucić Południu nowy program znany pod nazwą „rekonstrukcji kongresowej”.
Wspomniany wyżej program zakładał, iż władza cywilna i wojskowa będzie tymczasowo należeć do białych opowiadających się za rekonstrukcją oraz tych Murzynów, którzy właśnie zdobyli prawa obywatelskie. Niemniej wprowadzaniu rekonstrukcji towarzyszyła korupcja, a to z kolei doprowadziło do pogłębiania się uprzedzeń na tle rasowym. Chyba najbardziej dobitnym przykładem tychże uprzedzeń była działalność Ku-Klux-Klanu, czyli tajnej organizacji walczącej przeciwko równouprawnieniu czarnoskórych obywateli. W 1870 roku Południe odzyskało swobodę działania i w efekcie powróciło do Unii po tym, jak zaakceptowało równouprawnienia Murzynów, a także ich prawa do głosowania, chociaż wkrótce znaleziono tam sposoby, aby pomimo panującego prawa, znów ustanowić dominację białych.
1
