Niektórzy ludzie mówią, że na tym świecie istnieje tylko jedna sprawiedliwość: śmierć. Bez względu na to kim jesteśmy, jakie życie prowadzimy i co w tym życiu osiągnęliśmy, i tak musimy umrzeć. Przypuszczalnie łatwiej jest opuszczać ten świat ze świadomością, że wszystko zostało do końca załatwione. Ale są też i tacy, którym wydaje się, że są nieśmiertelni i praktycznie do samego końca zwlekają z uporządkowaniem swoich spraw, jak gdyby dzięki temu mogli odsunąć od siebie dzień własnej śmierci. Na pewno znacznie mniej do zrobienia będzie mieć osoba, która żyła z dnia na dzień, nie pomnażała swoich dóbr materialnych, nie budowała/kupowała kolejnych, coraz większych posiadłości i generalnie w nic nie inwestowała. Taki człowiek po prostu „spakuje walizki” i odejdzie. Ale co ma począć ktoś, kto od lat żył jedynie gromadzeniem i pomnażaniem swojego majątku, a pod koniec życia jest już tak nieprzyzwoicie zamożny, że trudno jest mu zliczyć własne bogactwo? Z jednej strony ciężko jest rozstawać się z tym ziemskim dobrobytem, zaś z drugiej należałoby chyba jakoś go zabezpieczyć i oddać w dobre ręce, aby nie poszedł na zmarnowanie. I co wtedy robi taki bogacz? Otóż, bogacz pod okiem swojego osobistego prawnika sporządza testament, który może stać się zarówno źródłem nowych konfliktów, jak i nieprzeciętnej radości z otrzymania niespodziewanej darowizny.
Osiemdziesięcioletnia Emma Harte znana już z powieści Kariera Emmy Harte to kobieta niezwykle zapobiegliwa, która swój testament spisała kilka lat temu, a potem pod wpływem zaistnienia rozmaitych okoliczności wprowadzała w nim poprawki. Raz dzieliła majątek sprawiedliwie pomiędzy swoje dzieci i wnuki, a za jakiś czas za jednym pociągnięciem pióra zmieniała swoje pierwotne postanowienia, bo przecież tak wielki majątek, jakim dysponowała, nie mógł przejść z ręce zdrajców. Zapewne gdyby umarła tuż po wprowadzeniu rzeczonych poprawek, nie miałaby dalszych możliwości obserwowania poczynań swoich spadkobierców.
